Þá er komið að tónleikunum sem ég hef beðið svo lengi eftir. Við æfðum Náttsöngvana í Kristskirkju í kvöld (fimmtudag). Hljómburðurinn er alveg æðislegur fyrir þetta verk. Það er virkilega hægt að leyfa sér að syngja veikt. Það má sjá smá bút í lok tíu frétta í kvöld.
Ég er viss um að þetta eigi eftir að verða æðislegt þegar allir eru á tánum á tónleikunum. Ég held að það sé að verða uppselt. Það verður svo æðislegt að taka verkið aftur í Skálholti í júlí næstkomandi. Hlakka þegar til!

Fyrir þá sem skilja sænsku þá er þetta ógeðslega fyndið.
Sovéski þjóðsöngurinn (sunginn af kór Rauða hersins) eins og hægt væri að skilja hann á sænsku!

Þar með hefst alþjóðlegi ferillinn manns.

Það vantar reyndar nöfn einsöngvaranna en það verða Hulda Björk og Ágúst Ólafsson

Sala Filharmonii

Chór Filharmonii Islandzkiej
Magnus Ragnarsson – dyrektor artystyczny
Orkiestra Filharmonii im. W. Lutoslawskiego

J. Brahms - Ein Deutsches Requiem

Data: 2008-04-20
Godzina rozpoczęcia: 18:00

Síðustu tónleikarnir mínir í ár verða í Kristskirkju föstudaginn 28 des. kl. 20.00. Þar flytjum við í Hljómeyki Náttsöngva (stundum kallað Vesper) eftir Rachmaninoff. Þetta er alveg meiriháttar stykki í 15 köflum, sungið acapella og á rússnesku og tekur um klukkutíma í flutningi. Mig hefur dreymt um að flytja þetta stykki, ýmist sem söngvari eða stjórnandi, frá því ég heyrði það fyrst í Vasakirkjunni í Gautaborg fyrsta veturinn minn þar. Við erum búin að glíma við þetta í allt haust og held að þetta eigi eftir að heppnast mjög vel. Bassarnir hafa alla vega notið sín því þeir fá að syngja ansi langt niður, nokkrum sinnum niður á djúpa B. Miðar fást hjá kórfélögum, í 12 tónum og við innganginn, þ.e. ef ekki verður uppselt. Kirkjan tekur nefnilega ekkert sérlega marga.

Annars hefur verið ansi mikið um að vera á aðventunni. Ég fór austur til Kára til að spila á aðventutónleikum ásamt Jóhanni Friðgeiri. Ég spilaði að miklu leyti á hörpu! Tónleikarnir voru kl. 16 á Eskifirði á sunnudeginum og við ætluðum að ná flugvélinni frá Egilsstöðum kl. 18. Við hlupum út strax eftir lokatóninn, ég, Jói og tvær stelpur úr hljómsveitinni. Svo var svo svakaleg blindhríð að við þurftum að keyra á 20 km hraða og mættum á flugvöllinn tíu mín. eftir að vélin fór. Ég missti af Hljómeykisæfingu, Jói átti að syngja á aðventukvöldi í Bústaðarkirkju og fiðluleikarinn varð að hafna einu giggi. Svona erum við gráðug þetta tónlistarfólk.

Ég spilaði svo líka á tónleikum hjá Steina í Neskirkju þar sem flutt var tveggja tíma verk eftir Handel fyrir kór, einsöngvara og barokksveit. Ég spilaði á orgel úr Seltjarnarneskirkju og þurfti að plokka hverja einustu nótu út og færa hana niður um eitt sæti. Það gekk alveg nema fyrir neðstu áttundina og gat ég því ekkert notað hana sem var dálítið ruglandi. Svo var orgelið ekki beint hreint í þessari stillingu og ég þurfti að vera mjög vakandi yfir hvaða hljóma ég spilaði, eða öllu heldur hvernig ég spilaði þá. En tónleikarnir heppnuðust vel og vöktu mikla hrifningu.

Fílharmónían söng 8 des í dagskrá í Hallgrímskirkju í forföllum fyrir annan kór og hélt svo sína aðventutónleika 9 og 12 des í Langholtskirkju. Það var alveg þrusustemmning og margir alveg yfir sig hrifnir, sérstaklega af lagavalinu enda gekk ég nokkurn veginn frá því í ágúst. Stykkið mitt frá í fyrra vakti mikla hrifningu, bæði meðal kórfélaga og áhorfenda sem og útsetning Trond Kvernos á Heims um ból.

Á sunnudaginn var svo aðventukvöld í Áskirkju þar sem m.a. var flutt Maríumúsík eftir Anders Öhrwall fyrir kór, upplestur og fimm manna hljómsveit. Það svínvirkaði sem betur fer enda mjög grípandi stykki sem hentar vel fyrir svona guðsþjónustur. Ég reikna með því að flytja það aftur að ári enda var formaður sóknarnefndar mjög ánægður með það og vonandi verður ekki vandamál að fá fjármagn

Annars er það af fjölskyldunni að frétta að Ísak er örugglega kominn á "The terrible two" aldurinn. Hann er búinn að öskra og væla í allan dag og gera foreldra sína brjálaða. Dagmamman hans hættir núna á fimmtudaginn en hann kemst nokkuð örugglega inn á Leikskóla Kfum og k í janúar og við erum alveg hæstánægð með það.

Það er strax komin umfjöllun frá Silju Aðalsteins um tónleikana. Mér fannst þeir heppnast ansi vel. Það var full kirkja og geðveik stemmning. Ég er búinn að heyra frá ansi mörgun yfir sig ánægðum tónleikagestum. Tónleikarnir verða endurteknir á miðvikudaginn kl. 20.00 í Langholtskirkju. Virgo gloriosa

Aðventutónleikar hafa yfir sér sérstakan blæ hátíðleika og tilhlökkunar. Annað árið í röð sótti ég í gærkvöldi aðventutónleika Söngsveitarinnar Fílharmoníu í Langholtskirkju og naut þeirra ekki síður en í fyrra. Að vísu var meiri hluti efnisskrárinnar sá sami og eðlilega verður maður ekki eins hissa í annað sinn og maður var í fyrsta sinn, en í stað undrunar kom meiri nautn og þessi einstaki sæluhrollur sem grípur mann þegar maður þekkir það sem kemur og man. Fyrsta gæsahúðin fór um kroppinn undir "Ég vil lofa eina þá," yndislegu lagi Báru Grímsdóttur við gamla helgikvæðið um Maríu, hina dýrlegu mey. Svo heyrði ég í annað sinn verkið "Spádóm Jesaja" eftir stjórnanda kórsins, Magnús Ragnarsson. Það var alveg eins leikrænt, fjölbreytt og skemmtilegt og mig minnti. Annar einsöngvari kvöldsins, Nanna María Cortes, spreytti sig síðan á Ave Maríu Kaldalóns sem varð henni svolítið erfið. Mun betur tókst henni upp í einsöngnum í norska tónverkinu "Toner julenatt", þar sungu systkinin Nanna María og Aron Axel Cortes Heims um ból hluta verksins en kórinn óf hljómavef í kringum þau. Það var afar fagurt og sérkennilegt. Eftir hlé var byrjað á "Hátíð ríkir höllum í", eftir Svanfeldt við íslenskan texta Gunnlaugs V. Snævars. Þar klýfur Magnús kórinn, hefur hluta innst við altarið en annan hluta baka til í kirkjunni. Rosalega fallegt og áhrifamikið verk. Þar næst var komið að fyrsta "nýja" verkinu um kvöldið, franska laginu "Ding dong!" sem er sungið á ensku, kraftmikið og fjörugt. Aron Axel söng með í næsta lagi sem líka var nýtt, "Il est né" - Hann er fæddur - óvenjulegu og líflegu lagi. Næsta nýja lag var "The twelve days of Christmas", heillandi lag við þjóðvísuna makalausu þar sem stúlkan telur upp allt það sem unnustinn gefur henni (eða pilturinn telur upp allt það sem unnustan gefur honum, ég held að þetta sé ekki hægt að kyngreina) jóladagana tólf, allt frá fasananum í perutrénu að trommuleikurunum tólf. Kórinn söng þetta verk af miklum krafti, raddsetningin var óvænt og skemmtileg. Sérstaklega gaman var þegar allur kórinn beljaði tölurnar en sópraninn einn taldi upp gjafirnar. Æðislegt! Ennþá fegurra var næsta nýja lag, Ave Maria eftir sextándu aldar tónskáldið Giulio Caccini sem Nanna söng með kórnum. Þvílíkur unaður. Og bjó fulla kirkjuna undir lokaatriðið, "Magnificat" eftir kórstjórann sem frumflutt var á tónleikunum. Textinn er tekinn úr Lúkasarguðspjalli og er lofsöngur Maríu meyjar til guðs: "Önd mín miklar Drottin og andi minn gleðst í Guði, frelsara mínum. Því hann hefur litið til ambáttar sinnar í smæð hennar, héðan af munu allar kynslóðir mig sæla segja." Þetta er aðlaðandi verk, ekki eins leikrænt og "Spádómur Jesaja" en með glæsilegu einsöngshlutverki sem Nanna skilaði með bravúr. Hún var þá orðin verulega heit og tók "Ó helga nótt" sem uppklappslag eins og ekkert væri. Tónleikagestir héldu út í nóttina með fallega rödd hennar hljómandi í huga sér - og allt í einu var sjálfsagt að hlakka til jólanna.

Ég verð eiginlega að biðjast afsökunar á þessu bloggi. Þetta er eiginlega ekki orðið neitt nema plögg fyrir eigin tónleika. Þessi vetur er nebblega ansi hektískur. Ég er endalaust að reyna hreinsa upp hin og þessi verkefni og er alveg sífellt að. Þetta er barasta of mikið ef maður ætlar að reyna að verja tíma með fjölskyldunni líka. Ég hef reyndar verið með Ísak á morgnana og fer oft ekki með hann til dagmömmunar fyrr en um tíuleytið... eða jafnvel seinna. Við erum soddan svefnburkur.

Anyhow, hér kemur enn eitt plöggið.
Aðventutónleikar Fílharmóníunnar verða 9. og 12 des í Langholtskirkju. Þeir verða með svipuðu sniði og í fyrra enda heppnuðust þeir tónleikar alveg einstaklega vel og það myndaðist alveg frábær stemmning. Ég er enn að hitta fólk sem talar um þessa tónleika og ætlar pottþétt að mæta núna í ár. Miðar fást t.a.m. hjá mér eða Hrafnhildi með 20% afslætti!
Ég er að semja annað stykki sem ég klára vonandi fyrir næstu æfingu. Ég valdi nú ekki auðveldasta textann til að semja við, nefnilega Lofsöng Maríu sem er svo óreglulegur, alveg eins og Spádómur Jesaja sem ég samdi við í fyrra. En það er ansi gaman að taka það aftur og meta það með smá fjarlægð.

Þann 16. des verður svo aðventukvöld í Áskirkju þar sem Kór kirkjunnar flytur Maríumúsík eftir Anders Örwahll í "fyrsta skipti á Íslandi". Þetta er mjög skemmtilegt og grípandi verk og við erum þegar búin að ákveða að flytja það aftur á næsta ári og þá í "fyrsta skipti á Íslandi" með upprunalegum hljóðfærum, þ.e. sænskum flautum, sellói, kontrabassa og slagverki frá 1974. Og svo árið eftir ætlum við að flytja það "í fyrsta skipti á Íslandi" með upprunalegum hljóðfæraleikurum. Geri aðrir betur!

Svo er nottlega aðalmenningarviðburður ársins þegar Hljómeyki flytur "Vesper" eftir Rachmaninoff í Kristkirkju föstudaginn 28. des kl. 20.00. EKKI MISSA AF ÞVÍ! Alveg frábært verk og flutningurinn verður ekki amalegur!

Þá er þessi tónleikatörn búin.
Þessir klezmertónleikar heppnuðust alveg ótrúlega vel. Það var alveg fullt húsí dag og ansi vel mætt í gær. Þeir sem mættu í gær urðu svo hrifnir því þetta kom svo skemmtilega á óvart. Í dag fann maður að margir höfðu komið af afspurn og vissu því við hverju var að búast en stemmningin var engu að síður góð.
Þetta small allt saman á tónleikunum. Kórinn var alveg í hörkustuði og hljómsveitin fann sig endanlega í gær, enda ekki allir vanir að spila svona tónlist. Svo voru nokkrir gyðingar sem voru svo þakklátir að menning þeirra skyldi vera haldið á lofti. Það voru nokkrir kórfélagar sem töluðu um ýmsa áheyrendur sem hreyfðu varirnar með í flestum lögum. Nú tekur við aðventuprógrammið og Brahms. Það verður nú ekki leiðinlegt!

Mágur minn með sýningu

Í dag kl. 17 verður opnuð sýning á teikningum eftir Ingólf Arnarsson í Kubbnum, sýningarsal Listaháskóla Íslands, Laugarnesvegi 91. Hljómsveitin Stilluppsteypa spilar frumsamið efni við opnunina. Ingólfur Arnarsson hefur sýnt verk sín víða; í sýningarsölum hérlendis sem erlendis. Hann gegndi prófessorsstöðu við Listaháskóla Íslands 2000–2007, og hefur kennt velflestum myndlistarmönnum okkar af af yngri kynslóðum. Sýningin er opin á skólatíma til 12. okt, og 13. okt. frá 14-16 er hún liður í Sequences hátíðinni.

Í gær æfðum við með öllum fyrir klezmer-tónleikana í Seltjarnar-neskirkju. Á köflum var þetta alveg æðislegt. Ragnheiður og Haukur kunna sko á þetta fag. Hvet ykkur eindregið til að mæta. Sveiflan er ansi góð og kórinn kemur til með að vera í hörkustuði. Miðar fást með afslætti í gegnum mig.

Svo er nú ekkert leiðinlegt að horfa á þessa manneskju syngja.

Þessi er ansi góður

Íslenskt og japanskt fyrirtæki ákváðu að keppa í róðri á áttæringi.
Liðsmenn frá báðum fyrirtækjum æfðu stíft og voru í toppformi þegar að sjálfri keppninni kom. Japanirnir urðu 1 km á undan íslenska liðinu.

Eftir útreiðina var mórallinn að sjálfsögðu heldur slæmur í íslenska fyrirtækinu og yfirstjórnin ákvað að fyrirtækið yrði að vinna keppnina að ári. Var settur á fót vinnuhópur til að skoða vandamálið.

Eftir heilmiklar pælingar komst vinnuhópurinn að því að Japanirnir létu 7 menn róa en einn stýra. Í íslenska liðinu var það einn sem réri og sjö sem stjórnuðu. Vegna þessarar miklu krísu afréð yfirstjórn íslenska fyrirtækisins að fá ráðgjafarfyrirtæki til að kanna strúktur íslenska liðsins og gera nýtt skipurit ef á þyrfti að halda.

Eftir margra mánaða vinnu komust stjónunarfræðingarnir að því að í íslenska bátnum væru það of margir sem stjórnuðu en of fáir sem réru. Með hliðsjón af skýrslu sérfræðinganna var strax ráðist í skipulagsbreytingar. Í stað þess að hafa sjö stýrimenn, einn áramann voru nú hafði fjórir stýrimenn, tveir yfirstýrimenn, einn leiðtogi stýrimanna og einn áramaður. Að auki var áramaðurinn "motiveraður" samkvæmt meginreglunni: "Að breikka starfssvið starfsmanna og veita þeim meiri ábyrgð".

Næstu keppni unnu Japanirnir með 2 km forskoti.

Íslenska fyrirtækið rak að sjálfsögðu áramanninn með tilliti til lélegrar frammistöðu, en greiddi bónus til stjórnarinnar vegna þeirrar miklu vinnu sem hún hafði innt af hendi.

Ég vildi að ég hefði tekið mynd af organistaskrifstofunni áður en ég tók hana í gegn. Það voru allir að tala um hvað hún var lítil, óvistleg og asnaleg í laginu. Ég endurraðaði húsgögnunum með aðstoð Hafþórs kirkjuvarðar þá virkar hún bara voða vel. Svo eyddi ég þó nokkrum dögum í að sortera nótur, bæði mínar eigin og það sem Kári skildi eftir sig. Ég held að forveri minn í starfi hafi hikstað all verulega þarna fyrir austan þegar ég fór í gegnum nótnabunkana. Ég fann líka ansi mikið af nótum í eigu annara og hef skilað þeim flestum í réttar hendur. Flestir voru voða hissa að fá nóturnar aftur og höfðu sennilega afskrifað þær. Ég henti líka mörgum tugum af ljósritum, það er ekki furða að það vaxi ekki skógur þegar farið er svona illa með pappír. Innan um nóturnar fann ég líka ýmislegt, svo sem litprentaðann lofgjörðarbækling um Hörð Áskelsson, kvittanir, sálmaskrár, útprentuð tölvupóstsamskipti tveggja organista (ansi svæsið rifrildi) og launamiða Einars Clausen.

Það er ekkert smá gaman að vinna með Hljómeyki núna. Erum að æfa Vakna þú sál mín eftir Jón Þórarinsson til að flytja á tónlistardögum Dómkirkjunnar og svo aðalstykki haustsins eftir Rachmaninoff. Ég heyrði þetta verk fyrst á tónleikum í Vasakirkjunni í Gautaborg haustið sem ég flutti þangað. Ég á ennþá prógrammið og hafði merkt við hvaða kaflar eru flottastir. Svo stóð til að flytja þetta í Pro musica, kórnum sem ég söng í, en ég flutti til Stokkhólms áður en kom að því. Svo stóð til að flytja þetta með Mikaeli kórnum sem ég söng í þegar ég bjó þar en ég flutti til Íslands áður en kom að því. Nú erum við búin með tvær æfingar í Hljómeyki og í kvöld náðum við að renna fyrstu sex köflunum af fimmtán. Vel af sér vikið!
Þegar ég kom heim í kvöld fór ég að hlusta á annað draumaverkefni "Raua needmine" eftir Tormis. Það verður vonandi að ári. Þarf að finna eitthvað gott með því. Stefni líka á að flytja Messu fyrir tvo kóra eftir Frank Martin en var að komast að því að Mótettan ætlar að flytja það í vor og Rachmaninoff líka þannig að þetta er orðið doldið hallærislegt. Það lítur út eins og við Hörður séum að kópera hvorn annan sem er alls ekki raunin.

Takið nú fram dagatalið og merkið inn mikilvægar tónleikadagsetningar fyrir haustið.

Helgina 6 og 7 október kl. 17.00 flytur Fílharmónían klezmer tónlist í Seltjarnarneskirkju ásamt Hauki Gröndal og nýstofnuðu bandi hans og Ragnheiði systur hans.

Laugardaginn 3 nóvember syngur Hljómeyki Vakna þú sál mín eftir Jón Þórarinsson á tónleikum í Dómkirkjunni í tilefni af níræðis afmæli tónskáldsins. Kór Langholtskirkju og Dómkórinn flytja einnig kórverk eftir Jón og Marteinn leikur á orgelið.

Sunnudaginn 11 nóvember kl. 18 í Seltjarnarneskirkju flytur Hljómeyki hið frábæra Vesper eftir Rachmaninoff

Sunnudaginn 9 og miðvikudaginn 12 desember stendur Fílharmónían fyrir aðventutónleikum kl. 20 í Langholtskirkju. Þeir verða með svipuðu sniði og í fyrra enda heppnuðust þeir alveg einstaklega vel. Nanna María Cortes syngur með sinni silkimjúku rödd og Steingrímur orgelsnillingur spilar með.

Föstudaginn 28 desember verður Hljómeyki með jólatónleika í Seltjarnarneskirkju kl. 20.
Það verður pottþétt flott tónlist í mjög góðum flutningi.

Fimmtudaginn 13 mars kl. 19.30 flytur Fílharmónían Þýsku sálumessuna eftir Brahms ásamt Sinfóníunni.

Svo koma dagsetningar fyrir kór Áskirkju bráðum.

ÚBS!

Ég fann eftirfarandi á bloggsíðu Ólafs Kjartans:

"Ég gerði mér það að leik að “gúgla” sjálfan mig til þess að athuga hvort eitthvað væri að finna um tónleikana. Það eina sem ég fann af viti var af bloggsíðu kórstjóra Hljómeykis, en þar segir um óperutónleika sem haldnir voru á Klambratúni í fyrra:

“Það var bara voða gaman á óperutónleikunum á Klambratúni í gær, skemmtileg stemmning og gaman að svona sé hægt að gera á Íslandi. Að vísu var hljóðið ekki upp á sitt besta og aríurnar komu misvel út. Svo er ég orðinn ansi þreyttur á því þegar óperusöngvarar ákveða að sprella eitthvað á sviðinu eins og Kristinn og Ólafur Kjartan gerðu í lokin. Það er alltaf boða barnalegur húmor og fer bara í taugarnar á mér.”

Ef ég bara myndi hvað í ósköpunum við Kristinn gerðum af okkur þarna um árið. Verð að spyrja karlinn betur út í þetta :-)"

Pirraður!

Ég er eitthvað illa fyrir kallaður í dag og læt ýmis smáatriði fara í taugarnar á mér. Ég held það sé vegna þess að ég hef voða lítið getað hreyft mig í vikunni verandi fastur heima með Hr. Hlaupabólu og svo svaf ég svo illa í nótt þar sem hann var alltaf að vakna greyið kúturinn. Ég fór með Fílharmóníuna í dag til að koma fram á Söngveislu Söngskólans og það heppnaðist mjög vel því það var mikið af fólki og veðrið var svo gott og góð stemmning og þetta gekk allt svo vel fyrir sig. Svo var ég beðinn um að hoppa inn í Kammerkór Langholtskirkju sem ég og gerði og söng með þeim nokkur lög, þar af tvö sem ég kunni tæplega. Þegar þetta var svo búið hafði enginn vit á að þakka mér fyrir þetta nema Sibbí. Þetta fór alveg ferlega fyrir brjóstið á mér, sérstaklega af því að þetta var ekki í fyrsta skiptið sem þetta kemur fyrir.
Svo bentu nokkrir Fílufélagar á að hvergi var minnst á í fréttatilkynningum að Fílharmónían myndi koma fram. Í einni voru meira að segja allir kórarnir taldir upp og stjórnendur þeirra nema ég og Fílan. Í dag fór þetta alveg ferlega í taugarnar á mér enda kom ég þessari athugasemd á framfæri við skipuleggjendur. Ég er reyndar á þvi núna að þetta sé slys og að það hafi óvart klippst aftan af tilkynningunnni.
Svo þegar ég kom heim var Hrafnhildur svo pirruð á Ísak sem hafði verið alveg sérstaklega önugur og sérvitur. Hann fór t.a.m. alveg að hágráta því hún hafði ekki sett rúsínurnar í rétta skál. Við ákváðum að í stað þess að við værum öll heima í kvöld að pirrast hvort á öðru þá myndi hún fara niður í bæ með fjölskyldunni og ég gæti fengið útrás á blogginu.

Maður heldur alltaf að það sé eiginlega enginn sem lesi þessi blogg nema þeir sem kommenta og nánasta fjölskylda. Ég var hins vegar að skrá mig á síðu sem heitir Google analytics þar sem hægt er að fylgjast með því hversu margir skoða bloggsíðuna og hægt að fá alveg ótrúlega margar upplýsingar um heimsóknirnar, af hvaða síðu fólk kemur, tengingarhraðann, vafrann, frá hvaða landi, hversu lengi dvalið er á síðunni, í hvaða tilvikum kom síðan mín upp þegar slegið var upp leitarorði og hvaða orð það var, t.d. Voces masculorum, h-moll messan, dýralæknir í Stokkhólmi og forskalað! Þetta eru væntanlega orð sem ég hef notað í þessu bloggi einhvern tímann. Ég veit að þetta er alveg ótrúlega nördalegt en mér finnst dálítið áhugavert að skoða þetta og kom verulega á óvart hversu margir skoða þetta röfl mitt.

Ó nei!

Ísak er kominn með hlaupabólu. Jökull frændi hans var með alveg svakalegar bólur hér um daginn sem eru að hverfa núna. Ég held það sé alveg mánuður síðan hann fékk þetta og við héldum að Ísak hefði sloppið. Vonandi verður þetta bara vægt tilfelli. Það er samt ágætt að ljúka þessu af og þetta er bara ágætis tími fyrir þetta á meðan hann er svona lítill og við getum verið heima með honum en ekki bundin of mikið í vinnu.

Yes!

Ísak er búinn að fá pláss hjá dagmömmu! Við vorum farin að örvænta. Kristjana sem hann var hjá í vetur ákvað að skipta um starf og hætti 1.júní. Það var mikil eftirsjá af henni en þá var Ísak samt búinn að fá inni á leikskólanum hér við hliðina. Svo vantar starfsfólk þannig að við vitum ekki hvenær hann fær að byrja. Við erum búin að vera í svo góðu sumarfríi að það hefur ekki verið neitt mál að hafa hann heima og þetta reddast alveg út mánuðinn en svo fór maður að heyra fréttir af því að krakkar kæmust jafnvel ekki inn fyrr en um jólin. Það fannst okkur nú ekki mjög ánægjulega fréttir. En það ætlar ein að taka hann að sér frá og með mánudeginum þar til hann kemst inn og við getum farið að sinna okkar vinnu að degi til.

Nú er ég loksins kominn heim eftir vikudvöl í Skálholti, ég saknaði fjölskyldunnar alveg svakalega í lokin. Ísak var enda mjög glaður að sjá mig, hafði aðeins spurt um mig við og við. En Hljómeyki var í svaka stuði og söng oft alveg geððððððveikislega vel á tónleikunum í gær fyrir nánast fullri kirkju. Það var alveg mjög góð stemning í hópnum og frábært veður gerði það að verkum að þessi vikudvöl var alveg yndisleg. Það hefði verið gaman að drífa sig út í keppni með þennan hóp. Ég sá líka eftir því að hafa ekki komið með nótur að Rachmaninoff sem við ætlum að flytja í haust. Æfingarnar gengu það vel að það hefði alveg gefist tími til að foræfa það. En mér datt í hug og viðraði þá við Sigga Halldórs að við flyttum það verk næsta sumar í Skálholti ásamt messunni eftir Svein Lúðvík sem átti að flytja núna. Ég talaði um að kannski væri hægt að flytja Vesperið á fimmtudagskvöldinu og svo Svein Lúðvík á laugardegi og svo aftur í messunni á sunnudeginu. Honum þótti þetta mjög góð hugmynd og var einmitt búinn að hugsa um að hafa 19. aldar tónlist
á fimmtudagskvöldum. Verkið er reyndar samið 1915 en það sleppur nú alveg. En það er bara svo gott að fá að flytja svona frábær verk oftar en einu sinni eins og núna þegar við fluttum aftur Óttusöngvana. Flutningurinn verður líka enn betri þegar það líður smá tími á milli.

Þeir sem misstu af Óttusöngvunum um daginn skulu drífa sig upp í Skálholt á laugardaginn þar sem Hljómeyki mun flytja þá aftur ásamt fimm öðrum kórverkum eftir Jón Nordal. Og þeir sem misstu ekki af tónleikunum drífa sig auðvitað líka upp eftir þar sem þeir væntanlega þegar hvað þetta er stórbrotið verk. Tónleikarnir hefjast kl. 17 og það er ábyggilega ókeypis aðgangur.

Móðurbróðir minn hringdi áhyggjufullur í mömmu í dag þar sem hann sá auglýst eftir nýjum organista í Breiðholtskirkju, hélt jafnvel að ég hefði verið rekinn. En ég er sem sagt búinn að segja upp þar því ég ætla að fara yfir í Áskirkju frá og með haustinu. Mér líst bara vel á þá stöðu, ég vann með prestinum árið áður en ég flutti út og það var mjög gott samstarf og svo er nottlega mjög góður kór þar.

Þetta gekk allt mjög vel í gær, allir voru í svaka stuði og móttökurnar alveg frábærar.
Svo var partý eftirá, kom ekki heim fyrr en hálf sex í alveg yndislegu veðri... drakk aðeins of mikið af bjór. En er bara i rólegheitum heima með Ísak í dag á meðan Hrafnhildur vinnur næst síðasta daginn í skólanum.

Þá er maður á fullu að æfa fyrir Carmen sem verður á morgun, það er alveg uppselt þannig að þetta er ekki plögg en hægt verður að hlusta á þetta í útvarpinu. Það er alltaf sama vandamálið með þetta hús, það berst eiginlega ekkert fram. Hljómeyki er á fullum krafti nánast allan tímann en það er óttalega dempaður hljómur. Hlakka til að vinna í nýja húsinu og vona svo innilega að það verði vel heppnað.

Nýja fartölvan datt í gólfið um daginn og skjárinn brotnaði. Hún var keypt í gegnum vinnuna en ég var að klára að borga þriðju og síðustu greiðsluna um daginn en hins vegar ekki búinn að fá kvittunina og Árný samstarfskonan mín sem veit hvar kvittunin er hefur verið í kórferðalagi í útlandinu. Þannig að við höfum notað gömlu ógeðslega hægfara fartölvuna sem við keyptum 2002. En þar sem Hrafnhildur fer alltaf með hana í vinnuna á mánudögum vorum við Ísak alveg tölvulausir í dag sem gerði það að verkum að ég fékk ekki tölvupóst frá Sinfó um að hljómsveitarstjórinn kæmi ekki á kóræfingu í kvöld sem var sett á alveg sérstaklega fyrir hann. Ég var samt búinn að biðja Helgu Hauks að hringja í mig við fyrsta tækifæri og reyndi nokkrum sinnum að ná í hana í dag en fékk aldrei svar. Ég fór á hótelið og varð mjög hissa að hann væri ekki búinn að tékka inn og skrifaði skilaboð til hans um að hann ætti að hringja í mig ef hann vildi koma á æfingu. En það kom svo sem ekkert að sök þar sem við gátum bara æft enn betur. Ég er að hugsa um að segja Hljómeyki við og við að það sem að koma útlendur hljómsveitarstjóri á æfinguna þvi aldrei þessu vant voru eiginlega allir mættir á réttum tíma, búnir að stilla upp stólum og settu meira að segja nótnastatíf á mitt gólf. Ég hef ekki hugmynd hvernig þessir Carmen tónleikar eiga eftir að koma út en eitt er víst að kórinn kann orðið sína frönsku!

Við fórum að horfa á Dýrin í Hálsaskógi í Elliðaardal í dag. Það var barasta mjög skemmtilegt og ekki spillti frábært veður fyrir skemtuninni. Þetta verður sýnt alla miðvikudaga í sumar kl. 18 og maður leggur hjá rafveituheimilinu og fylgir bara skiltunum.

Um síðustu helgi fórum við í bústað og á leiðinni hlustuðum við á Dýrin í Hálsaskógi að beiðni Ísaks. Hann kallar það "mamamei" af einhverjum ástæðum. En ég uppgötvaði nokkuð merkilegt á leiðinni. Hann heitir Hérastubbur bakari en ekki Héraðsstubbur. Ég komst merkilegt nokk að þessu í fyrra líka en náði að gleyma því í millitíðinni.
Svo komst ég að því að Lilli klifurmús er frekar sjálfumglaður karakter, samanber vísan hans:

Ein mús er best af öllum og músin það er ég.
Í heimi mús er engin slík hetja stórkostleg.
Ég geng um allan daginn og gítarinn minn slæ,
en svengi mig á stundum þá syng ég bara og hlæ.
Dúddilían dæ.

og þetta syngur hann fyrir martein skógarmús, sem er mús nóta bene.

"13. ágúst kl. 19.00 Skálholtsdómkirkja
Messa í h-moll BWV 232 eftir Johann Sebastian Bach

Mótettukór Hallgrímskirkju, sem nú fagnar 25 ára afmæli sínu flutti h-moll messuna 1998 í Skálholtsdómkirkju, sem enn er í minnum haft. Nú hljómar þetta stórvirki í fyrsta sinn í Skálholti með barokksveit.

Miðaverð: 4.900/3.600"

Þessi "fyrsta sinn" frasi er orðinn ansi þreyttur. 1998 hefur þetta væntanlega verið í frysta skipti í Skálholti. Hvað er hægt að segja núna... jú í fyrsta skipti í skálholti með barokksveit... og 4900 kr. Er ekki verið að djóka?

Ég fór á masterclass hjá Radulescu á miðvikudaginn. Þvílíkur viskubrunnur. Það vall upp úr honum spekin um Bach og hvernig bæri að túlka orgelverkin hans. Spilastíllinn hans er reyndar af gamla skólanum og algjörlega á skjön við það sem ég lærði í Svíþjóð en samt mjög flottur. Ég fór svo á tónleika í gærkvöldi þar sem hann stjórnaði tveimur kantötum eftir Bach, hann hafði reyndar lokið við aðra sjálfur. Eftirvæntingin var mikil og ég fór líka á æfingu til að fylgjast með vinnubrögðunum hans. Hljómsveitin og Kór Langholtskirkju hljómuðu yfirleitt mjög vel en prófessorinn olli vonbrigðum. Það klikkaði ansi mikið á tónleikum og það skrifast eiginlega allt á hann. Einu sinni duttu eiginlega allir út því slagið var svo óskýrt hjá honum. Hann flautaði meira að segja sólóið í staðinn fyrir óbóið. Það var frekar fyndið.

Mér fannst nú ekki hægt annað en að ganga á kjörstað til að kjósa umhverfisstefnuna.
Svo fékk sonur minn fyrstu tónlistargagnrýnina sína í dag, bara eins og hálfs árs. Geri aðrir betur!

og skoðið líka þetta.

Þetta finnst mér góð upprifjun, mæli með því að allir horfi á. Læt nú vera lokin á þessu myndskeiði, ég er að hugsa um að kjósa VG út af umhverfismálunum.

ég fór með bílinn í skoðun í morgun og bjóst við að fá einhverjar athugasemdir en svo rann hann bara í gegn athugasemdalaust. Það lá við að ég færi að þræta við manninn, ég var svo viss um að útblásturinn væri of mikill því hann er farinn að brenna olíu. Hann sagði bara að bílinn væri barasta í fínu formi.

Hafi ég og konan mín virkilega náð að eyðileggja tónleikana fyrir einhverjum með því að taka Ísak með á tónleikana þá biðst ég velvirðingar á því. Þannig var nú mál með vexti að allir sem passa Ísak vanalega voru á þessum tonleikum eða út úr bænum og við ákváðum bara að taka hann með enda hefur hann áður mætt á nokkra tónleika og það hefur alltaf gengið vel. Hrafnhildur var alltaf tilbúinn að fara með hann fram ef hann var truflandi en að mínu og hennar mati var eiginlega ekki ástæða til þess. Mig minnir að hann hafi þrisvar gefið frá sér einhver hljóð sem heyrðust um kirkjuna og var það ekki á neinu viðkvæmu augnabliki. Hann var nú frammi megnið af tímanum sem Óttusöngvarnir voru fluttir. En hann náði að segja "Vá" þegar Sverrir lauk við eitt sólóið og svo klappaði hann á milli kafla en það heyrðist ekki. Að mínu mati var hann ekkert truflandi og það fannst engum í kringum mig. Ég var að reyna að veiða upp úr þeim í Fílharmóníunni sem mættu á tónleikana hvað þeim hefði fundist og þau voru mjög hissa að einhver skildi hafa kvartað yfir honum. Ég get alveg orðið pirraður yfir truflun á tónleikum, til að mynda grátandi barni sem ekki er farið með fram eða krakka sem fær að hlaupa um allt. Ég man einu sinni þegar ég fór í Óperuna í París að sjá Toscu og þar var maður sem hóstaði út í eitt og það fór alveg svakalega í taugarnar á mér því hann var greinilega ekkert að reyna að hylja hóstann. En ekkert af þessu átti við um Ísak. Það verður spennandi að heyra upptökuna. Ég er með það marga tónleika á ári að mér finnst ágætt að hann venjist því að vera á tónleikum. Þegar Fílan hefur verið með tónleika þá hafa þeir alltaf verið endurteknir og þá hefur verið hægt að koma honum í pössun en nú var bara um eina tónleika að ræða.
EF svona lagað fer virkilega í taugarnar á manni þá er best að benda kurteisislega á það, ekki hreyta í konuna mína: "Farðu út með barnið þarna!" og ekki predika yfir mér tíu mínútum eftir tónleikana með son minn í fanginu. Það fer bara öfugt í mann. Það er búið að eyðileggja fyrir mér þessa góðu tilfinningu sem ég hafði annars fyrir tónleikunum.
Ansi margir kennarar mínir hafa kennt mér að vera við öllu búinn á tónleikum og láta ekki setja sig út af laginu. Ég hef enda lent í ýmsu svæsnu á tónleikum og bara reynt að leiða það hjá mér og gert gott úr þessu. Þegar ég hélt píanótónleika í Svíþjóð fékk einn áheyrandinn flogakast, ég þurfti að stoppa í miðju lagi á meðan beðið var eftir sjúkrabíl, svo hélt ég bara áfram og reyndi að gera gott úr þessu. Í haust leið yfir eina í kórnum í tvígang og það var mjög óhugnalegt þar sem ég vissi ekki hvort hún væri dáinn. En svo varð ég að halda áfram að stjórna og láta þetta ekki hafa áhrif á mig. Þegar ég söng 9.sinfóníuna með Óperukórnum, tónleika sem voru teknir upp til að gefa út á plötu, þá var þroskaheftur maður í salnum sem klappaði hátt og snjallt á mínútu fresti. Þetta var vissulega truflandi en flestir ef ekki allir reyndu bara að leiða þetta hjá sér og sjá fegurðina í því að hann skuli tjá sig á þennan hátt.

Þá eru þessir langþráðu Hljómeykistónleikar búnir. Vonandi getum við endurtekið þá. Þetta var alveg æðislegt!!! Þvílíkt kikk! Heppnaðist best í dag. Kórinn var alveg æðislegur og hljóðfæraleikararnir spiluðu æðislega vel, sérstaklega Sigurður Halldórsson á selló.
Ísak mætti á tónleikana og sumir létu það fara í taugarnar á sér. Mér fannst hann hins vegar algjört æði, sérstaklega þegar hann sagði "vá!" eftir eitt sóló hjá Sverri Guðjóns. Hann klappaði á milli þátta og sagði í byrjun "Babba lalala og sveiflaði höndunum". Hvernig er hægt að láta svona fara í taugarnar á sér?

Mæli með þessari heimildamynd um aðstandendur þeirra sem létust 11. september. Betri en margar aðrar um sama efni þar sem hún fellur ekki í þá gryfju að draga ályktanir um hvað hafi gerst í raun og veru. Þessi lítur bara á staðreyndirnar.

Plöggidíplögg

Á tónleikum í Langholtskirkju sunnudaginn 6. maí kl. 17:00 mun Sönghópurinn Hljómeyki flytja ásamt einsöngvurum og hljóðfæraleikurum Óttusöngva á vori eftir Jón Nordal. Auk þess flytur kórinn tónleikunum fimm 20. aldar kórverk sem mörg hafa aldrei hljómað áður á Íslandi.

Flutt verður Tebe poyem sem er stutt og afar falleg bæn eftir Sergej Rachmaninov. Þá flytur kórinn A Child’s Prayer eftir skoska tónskáldið James Macmillan, en hann samdi verkið til minningar um fórnarlömb skotárásarinnar í Dunblane 1996 þar sem 16 börn og kennarinn þeirra létust. Verkið er samið fyrir tvo sópransólista og kór. Því næst verður
flutt verk eftir bandaríska tónskáldið Gregg Smith og er það mjög sérstök útsetning á gamalli laglínu og er texti verksins úr 23. Davíðssálmi. Í verkinu er kórnum skipt upp í þrjá hópa sem skiptast á að syngja og á tímabili hljóma allt að fjórar tóntegundir í einu. Sænski kórstjórinn Gunnar Eriksson útsetti djasslagið To the Mothers in Brazil fyrir kór og notaðist við Salve regina textann. Verkið er tileinkað fátækum mæðrum í Brasilíu. Kórnum til aðstoðar í þessu verki verður Frank Aarnink, slagverksleikari. Seinasta verkið af þessum fimm verkum er svo eftir eistneska tónskáldið Eduard Tubin, sem lést 1982. Eduard Tubin hefur smátt og smátt hlotið þá viðurkenningu sem hann á skilið, sérstaklega fyrir tilstuðlan hljómsveitarstjórans og samlanda Neeme Järvi. Á tónleikunum verður flutt mjög tilkomumikil Ave Maria eftir hann.

Óttusöngvar á vori eftir Jón Nordal eru seinasta og jafnfram viðamesta verk tónleikanna. Hann samdi tónverkið árið 1993 að beiðni aðstandenda Sumartónleika í Skálholtskirkju og tileinkaði Skálholtsdómskirkju. Verkið skiptist í fjóra kafla. Þrír hinir fyrstu eru hefðbundnir messuþættir, þ.e. Kyrie, Sanctus og Agnus Dei, en fjórði kaflinn er saminn við Sólhjartarljóð eftir Matthías Johannessen. Matthías samdi Sólhjartarljóð í tilefni af því að þúsund ár voru síðan kristni var fyrst boðuð í landinu og í kvæðinu vitnar hann beint til Sólarljóða.

Auk Hljómeykis koma fram söngvararnir Hallveig Rúnarsdóttir og Sverrir Guðjónsson, Sigurður Halldórsson sellisti, Frank Aarnink slagverksleikari og Lenka Mátéova organisti. Stjórnandi er Magnús Ragnarsson. Miðaverð 1500 / 500 kr.

Í febrúar í fyrra tókum við lán fyrir íbúðinni upp á 14,8 milljónir. Á rúmu ári höfum við borgað ca. 816.000 af láninu. Eftirstöðvar í dag með verðbótum eru 15.749.298. Þ.e. lánið hefur hækkað um 1.765.298 kr. á rúmu ári út af verðbólgu. Svo heldur ríkisstjórnin því fram að allt sé í himnalagi í efnahagsmálum og er að hræða okkur með því að ef vinstri stjórn tekur við fer allt til fjandans í efnahagsmálum.

Ég sá mjög áhugaverðan þátt um Mario Lanza í gær, þvílík rödd. Svo var þetta BBC þáttur sem er auðvitað ávísun á gæði. En af hverju í ósköpunum var hann sýndur kl. 22.40? Samkvæmt blaðinu í gær var sýnt Ugly Betty, breskur gamanþáttur, Scrubs og íþróttakvöld. Þarf þetta virkilega að ganga fyrir svona vönduðum og áhugaverðum þáttum?

Það kom stutt gagnrýni í Mogganum í gær sem gaf þrjár stjörnur af fimm. Held maður megi bara vel við una.

"HIN æruverðuga Söngsveit Fílharmónía, er vantar tvennt í fimmtugt og Íslandsfrumflutti fjölda klassískra stórverka fyrstu árin í samstarfi við SÍ undir stjórn Róberts A. Ottóssonar, stóð fyrir forvitnilegum tónleikum á þriðjudag. Fyrst voru tvær stuttar a cappella-mótettur (að vísu aðeins tekinn 1. þáttur af 4 hinnar seinni) – Richte mich, O Gott (1843) eftir Mendelssohn og Warum ist das Licht gegeben (1875?) eftir Brahms. Kórsöngurinn var framan af svolítið daufur, einkum í upphafi Brahms, en sótti í sig veðrið og varð víða glæsilegur í Schubert, þó þýzkuframburðurinn væri linur og fámennur tenórinn í varnarstöðu.

30 ár ku liðin síðan eitt viðamesta kórverk Schuberts heyrðist fyrst hér á landi. Þótt styttri sé en h-moll messa Bachs og Missa Solemnis Beethovens er hin ægifagra og kraftmikla As-dúr messa (1819–26) í svipuðum "konsert"-flokki og spannar allt frá Haydn að Wagner. Dýnamísk stjórn Magnúsar Ragnarssonar tryggði dramatíska vídd í jafnt 30 manna hljómsveit sem 54 manna kór, og sólistarnir reyndust einvalalið í hópsöng þó einsöngstækifærin gæfust aðeins örfá og stutt."

Ríkarður Ö. Pálsson

Þá er mestu törninni lokið. Fílutónleikarnir heppnuðust mjög vel. Það voru svo margir hrifnir af Schubert messunni, þá er tilgangi mínum náð. Ég fékk líka mikið hól frá hljóðfæraleikurunum. Það er ekki verra. Svo gekk Jóhannes furðu vel. Þ.e. kórinn stóð sig mjög vel en mér fannst þetta of óöruggt á skírdag sökum æfingaleysis en þetta var mjög flott á föstudaginn langa.
En hvað er að gerast hjá Mogganum. Umfjöllun þeirra um klassíska tónlist er ekki orðin að neinu. Þeir slá saman umfjöllun um komandi tónleika í eina stutta grein og gagnrýnin er alveg svakalega lítil þá loksins þegar hún birtist. Þeir ætluðu ekki að senda gagnrýnanda á Fílutónleikana og hafa ekki gert í allan vetur en ritari kórsins þrætti nógu mikið í þeim og það skilaði árangri. Hins vegar fær maður þvílíkt notalega viðbrögð hjá Fréttablaðinu og ekkert mál að fá kynningu á tónleikum. Og ekki er Mogginn að spara umfjöllun um popptónleikana.

Þá er komið að næstu tónleikum. Jóhannesarpassían í Fossvogskirkju, skírdag og föstudaginn langa kl. 17.00. Auðvitað eitt besta tónverk allra tíma!

Silja Aðalsteinsdóttir skrifar um tónleikana

Himnesk gleði

Söngsveitin Fílharmónía hélt vortónleika sína á sunnudagskvöldið og endurtekur þá í kvöld kl. 20. Þar syngur sveitin undir stjórn Magnúsar Ragnarssonar tvö stutt verk, "Richte mich, Gott" eftir Mendelssohn og "Warum ist das Licht gegeben dem Mühseligen" eftir Brahms en endar svo á hinni miklu Messu í As dúr eftir Schubert. Tónverkið "Richte mich, Gott" eða Lát mig ná rétti mínum, Guð eftir Felix Mendelssohn-Bartholdy er mótetta við 43. Davíðssálm, skemmtilega skrifuð fyrir blandaðan kór þannig að karlar og konur skiptast á að syngja uns þau sameinast í lokin í heitu bænarákalli. Það er falleg og áhrifamikil stígandi í verkinu sem naut sín afar vel í flutningi kórsins á sunnudagskvöldið. Mótettukaflann "Warum ist das Licht gegeben dem Mühseligen" (Hví gefur Guð ljós hinum þjáðu og líf hinum sorgbitnu) samdi Johannes Brahms við texta úr Jobsbók. Þar spilar Brahms á orðið "warum" (hvers vegna) sem hljómar eins og þunglyndisleg stuna hvað eftir annað til að undirstrika angist þess sem talar. Magnús kórstjóri segir í efnisskrá að þetta sé afar erfitt verk í flutningi en það var ekki að heyra. Fegurðin og áhrifamátturinn nutu sín virkilega vel. Aðalatriði kvöldsins var svo Messa í As dúr (D 678) eftir Franz Schubert sem mun aðeins einu sinni hafa verið flutt hér á landi áður. Það var árið 1977 og flytjendur voru þá sem nú: Söngsveitin Fílharmónía. Með sveitinni sungu fjórir einsöngvarar, Hulda Björk Garðarsdóttir sópran, Nanna María Cortes alt, Jónas Guðmundsson tenór og Alex Ashworth bassi. Þau fengu öll eitthvað að gera, en ég veit ekki hvort það var af aðdáun á Huldu Björk eða raunveruleiki að mér fannst hún syngja fleiri strófur en hin. Altént hæfði röddin hennar Schubert einstaklega vel og fyllti kirkjuna af himneskum hljómi. Nanna María er mjög vaxandi söngkona og glæsileg á sviði eins og hún á kyn til. Jónas var lítt áberandi en Alex hefur skínandi fallegan bassa sem hljómaði tignarlega á móti birtu raddar Huldu. Messan er tilkomumikið verk, upphafið á Gloríu-kaflanum er hreinlega mergjað. Í lok þess kafla verður mikil stígandi og endirinn eiginlega rokk og ról. Algert æði! Sömuleiðis var rosalegur kraftur í Trúarjátningunni, Credóinu, en meiri heilagleiki og kyrrð yfir síðustu köflum messunnar. Þetta var vissulega upphafin helgistund, en tilfinningin sem sat eftir og bjó í manni næstu daga var þó fyrst og fremst gleði. Þar áttu trúi ég jafnan þátt Franz Schubert með sína snilli og Söngsveitin, stjórnandi hennar og einsöngvarar. Söngsveitin fer í sumar í ferðalag til Vilníus þar sem hún tekur þátt í stórri listahátíð. Henni fylgja árnaðaróskir en líka vissan um að hún muni sigra alla viðstadda með frábærum flutningi sínum á Carmina Burana.

Þá eru síðustu forvöð að verða sér úti um miða á þessa fínu og metnaðarfullu tónleika. Þeir tókust mjög vel í gær og fengu þessar líka fínu viðtökur áheyrenda. Það stóðu sig enda allir mjög vel, alveg sérstaklega kórinn sem hafði aldrei sungið þessi verk svona vel. Alltaf gaman þegar það gerist.
Þið getið haft sambandi við mig á magnus.ragnarsson@gmail.com til að panta miða með afslætti, þ.e. 2500 kr. í stað 3000 kr. Þar með væruð þið líka að styðja þetta verkefni mitt og stjórnar að flytja fáheyrð meistaraverk. Hljómsveitin er nefnilega ansi stór og þetta er dýrt fyrirtæki fyrir svona sjálfstætt starfandi kór. Það koma reyndar 24 á mínum vegum á morgun en það er um að gera að fylla kirkjuna.

Við feðgarnir erum heima í dag. Ísak er með hita, annan daginn í röð og ég er búinn að vera frekar slappur undanfarið. Ég svitnaði ekkert smá þegar ég var að stjórna nú um helgina. Loftræstingin var þar að auki biluð í kirkjunni þannig að það voru ansi margar sveittar efri varir á kórfélögum. En tónleikarnir heppnuðust mjög vel og það voru mjög margir heillaðir af Schubert messunni og hissa á því að hún skyldi ekki vera flutt oftar. Það hlakka held ég allir þáttakendur til að flytja hana aftur á morgun.

Fyndinn tölvupóstur frá Sírni

Ég var að sjá auglýsta stöðu á auglýsingastofu í Gautaborg og ætla að sækja um þar. Nema hvað umsóknarfresturinn rennur út 30. mars... á morgun, þegar ég skrifa þetta bréf. Venjulega eru um 500-700 umsækjendur um svona stöður. Þar sem ég er bæði seinn til og alveg óundirbúinn þarf ég að vekja á mér eftirtekt á þennan hátt.

Ég vil biðja ykkur að nota virðulegasta veffangið sem þið eigið, helst eitthvað með æruverðugri undirskrift.

Sem og skrifa á ensku, því Svíar skilja enga íslensku aðra en "Þungur hnífur"

Skrifið í efni (subject) bréfsins : Do not hire Sírnir Einarsson

látið svo fylgja með einhverja gjörsamlega glórulausa ástæðu fyrir að ekki ráða mig td: I don't like his clothes, he drools when he talks, He said things about my mother, He smells like fish, He has a schrill and annoying voice. He knows nothing about origami, He sells drugs to children, He sucks eggs, He is a vampyre, He is Bin Laden, He is Elvis reborn

Eða skrifið eitthvað sjálf, látið það flakka, en reynið að halda því þannig að sá sem fær póstinn sjái hann allan í póstforritinu sínu

en bréfið verður að enda á :

and he got the secretary pregnant and took off with all the money

Ég var alveg búinn að gíra mig upp í að rífast við Leikskóla Reykjavíkur út af leikskólaplássi fyrir Ísak. Dagmamman hans ætlar að skipta um starf 1 júní og við sáum fram á að ef hann kæmist ekki inn fyrir haustið þyrftum við að bíða heilt ár í viðbót. Okkur var sagt að það þýddi ekkert annað en að vera nógu harður og rífast við þá sem hafa eitthvað um þetta að segja. En um það leyti sem ég var að fara út í Miðgarð fengum við bréf um að hann væri kominn inn á Laufskála sem er bara rétt hjá okkur. Ég var ekki lengi að hringja þangað og staðfesta boðið en veit þó ekki hvenær hann fær að byrja. Við erum svo sem ekkert í vandræðum í sumar. þetta er alla vega mikill léttir.

Þetta eru samtök sem ég væri til í að ganga í.

Ég var með hljómsveitaræfingu í morgun fyrir Schubert messuna. Gekk þrusuvel þrátt fyrir nokkur veikindi. Það vantaði þrjá hljóðfæraleikara og alla einsöngvarana. Jónas var reyndar sá eini sem gat mætt en ég sagði honum bara að vera heima. Ég söng bara í staðinn fyrir þau. Hljóðfæraleikararnir voru líka svo hrifnir af verkinu. Ekki missa af þessu! Tónleikar eftir rúma viku.

Ég er að prufa að keyra á hámarkshraða, eða öllu heldur fara aldrei yfir hámarkshraða hver svo sem hann í hverju tilfelli. Það bruna bókstaflega ALLIR fram úr mér og horfa jafnvel á mig um leið.

Ég er að fara að gefast upp á leikhúsi yfir höfuð, alla vega Þjóðleikhúsinu. Við fórum að sjá Leg eftir að hafa séð tvær slappar sýningar í vetur. Við mættum með opnum hug en þetta var bara eins og framhaldsskólasýning. Það mátti hlægja að ýmsu en í heild var þetta rosalega yfirborðskennd sýning.

Jæja. Eftir aukaæfingu í morgun getur maður hiklaust mælt með þessum tónleikum. Þetta er alveg stórglæsilegt verk eftir hann Franz og mótetturnar eru í uppáhaldi hjá mér.
Ég fékk mitt hefðbundna stresskast í vikunni. Sá fyrir mér að þetta yrði algjört fíaskó, kvæsti á kórinn og boðaði aukaæfingu. En nú er ég mun rólegri og finn að þau kunna þetta mun betur. Kannski þurfti þetta kvæs til. En ég held að ég hafi alltaf fengið svona stresskast ca. tveimur vikum fyrir tónleika en svo rætist úr öllu, kannski einmitt af því að maður hefur svona miklar áhyggjur. Það var alla vega mjög notalegt í dag og gaman að því hvað allir hjálpuðust vel að. Ekki missa af þessum tónleikum, einsöngvararnir eru frábærir og bara einvalalið í hljómsveitinni.

Þá er Hljómeyki loksins komið með síðu á netinu. Það er reyndar myspace-síða með nokkrum upptökum, þar á meðal "Heyr ó Guð" sem við tókum upp í haust fyrir Mýrina.

Það rann á okkur eitthvað kaupæði í síðustu viku. Við keyptum annars vegar nýja fartölvu. Sú gamla var orðin fjögurra og hálfs árs gömul og ansi lengi að komast í gang. Þessi nýja byrjaði reyndar ekki vel þar sem hún fer bara í gang eftir hentugleika. Ég er búinn að fara með hana tvisvar á verkstæðið og það á að setja í hana nýtt móðurborð. það er eins og það nái ekki alltaf samband við harða diskinn. Svo var strax kominn vírus í hana bara eftir nokkra daga og Norton antivirus gerði bara ekkert í þessu til að stöðva þann vírus. Það blikkuðu endalausar viðvaranir um að ég ætti að kaupa nýtt vírusarvarnarforrit eða öllu heldur antispyware en mér fannst þetta eitthvað grunsamlegt. Svo benti Einar Karl mér á ókeypis forrit sem hafði reynst vel og það reddaði málunum, heitir AVG anti-spyware. Það besta við nýju tölvuna er að nú get ég loksins hlustað á upptökur frá Rás 1. Það var ekki hægt í gömlu tölvunni af einhverjum ástæðum og nú þarf ég aldrei að missa af þætti Hlaupanótunni.
Svo keyptum við okkur bíl, Polo 2002 módel. Mjög fínn og alveg einstaklega sparneytinn. Eini gallin er að það heyrast svo miklir skruðningar í útvarpinu.
Á morgun fer Hrafnhildur til Sverige yfir helgina. Ég ætla að prufa að kveikja ekkert á sjónvarpinu á meðan. Bara spila tónlist og lesa bækur og gæta þess að sonur minn komist ekki í neinn síma!

Ahhhh Jón Nordal....

Svei mér þá, það tókst bara að taka upp allt sem til stóð um helgina. Ég held að það sem við tókum upp í dag, verk Úlfars, verði mjög gott. Það verður spennandi að heyra þetta eftir nokkur ár þegar maður er búinn að fjarlægjast þetta og getur hlustað með ferskum hug.

Nú er ég gjörsamlega búinn á því eftir að hafa stjórnað Hljómeyki í allan dag. Það voru sem sagt upptökur sem byrjuðu klukkan tíu í morgun og lauk klukkan sjö. Náðum að taka upp níu kórverk. Það er bara ágætis dagsverk. Svo höldum við áfram á morgun með annað prógram, þ.e. verkin eftir Úlfar Inga sem við fluttum um daginn á Myrkum músikdögum.

Það eru svo mörg tónleikaverkefni í hausnum á mér núna að ég er orðinn hálfruglaður. Fílharmónían mun flytja þýska 18. aldar kórtónlist eftir Mendelssohn, Brahms og Schubert í byrjun apríl, flytur Carmina burana í Vilnius 1. júlí og tvenna aðra tónleika með íslenskri kórtónlist, í haust er meiningin að flytja kletzmer tónlist, aðventutónleika og svo er ég þegar kominn með hugmyndir að vortónleikum næsta árs.

Hljómeyki er að fara að taka upp eftir rúma viku verk Úlfars Inga og tónskáldanna í kórnum. Svo var ég að leggja inn beiðni til Listvinafélags Hallgrímskirkju út af tónleikum í maí þar sem flutt verða nokkur spennandi erlend kórverk og Óttusöngvar á vori eftir Jón Nordal. Vonast til að fá svar í næstu viku. Svo mun kórinn syngja Carmen með Sinfó í byrjun júní, syngja verk eftir Svein Lúðvík í Skálholti í júlí, halda tónleika (hugsanlega í Iðnó) í haust með veraldlegri kórtónlist og frumflytja þar kantötu eftir Ríkarð Örn Pálsson, jólatónleika (sennilega á milli jóla og nýars því það gaf svo góða raun um daginn) og svo er ég með ákveðið verk í huga fyrir næsta vor.

Ég og Margrét Sig erum að plotta tónleika núna í vor í kirkjunni og ætlum svo að reyna að gera eitthvað stórt eftir ár með hljómsveit und alles! Ég var að pæla í að sækja um á orgeltónleika í Hallgrími í sumar en ég held hafi ekki almennilega tíma fyrir það.

Svo eru ýmsar uppákomur, aðallega hjá Fílunni, sem þarf að huga að og þarf að púsla því þannig saman að það taki ekki of mikinn tíma frá hefðbundnum æfingum. Best að reyna að samnýta prógrömmin, t.d. það sem kórinn mun syngja í messum sé líka hægt að syngja í Litháen.

Við fórum á alveg æðislega mynd áðan, Little miss sunshine. Indra hafði mælt með henni og við urðum ekki fyrir vonbrigðum. Virkilega manneskjuleg og fyndin mynd. Laaaangt síðan ég var ánægður með mynd í bíó. Held það hafi verið Vera Drake fyrir tveimur árum. Svo er þetta græn sýning sem þýðir að það eru ekki auglýsingar í hálftíma eftir auglýstan sýningatíma og ekkert hlé! Frábært!

Ég þoli ekki Dani! Hleyptu mér ekki inn í skólann sinn og rétt svo merja okkur í handbolta, ekki í fyrsta skipti! Annars alveg ótrúlega spennandi leikur.

Tónleikarnir í kvöld voru einhverjir þeir óvenjulegustu sem ég hef stjórnað, en um leið mjög ánægjulegir. Það mættu fleiri en ég gerði ráð fyrir, ég bjóst við að það yrði mamma og svo kannski einn annar, t.d. konan Hans Úlfars. Svo var gott flæði á þessu. Það skiptust á slagverkskaflar, elektróník og svo kór. Frank stóð sig mjög vel á slagverkinu og spilaði svo með elektróníkinni. Stundum tók kórinn þátt í því en söng svo mjög vel í kórlögunum nema á einum stað þar sem hann tók ekki rétta tóna í byrjun og það leiðréttist ekki fyrr en eftir tvær blaðsíður. Það var dálítil synd því það var einmitt flottasta byrjunin. Við höfðum æft þetta tvisvar, þ.e. að taka tóninn bara út frá grunntóninum sem heyrðist í elektóníkinni áður, en í kvöld var eitthvað stress í gangi. Annars var ég mjög ánægður með kórinn MINN! Ég held það hafi ekki komið neinn gagnrýnandi í kvöld, sennilega af því að þetta er endurtekið prógramm frá því í sumar í Skálholti. Ég er alltaf að lenda í svona endurteknum tónleikaprógrömmum og fæ því sjaldan opinbera umfjöllun um stjórnendastörfin mín.

Minn er að fara að stjórna á tónleikum á morgun. Hljómeyki mun flytja verk eftir Úlfar Inga Haraldsson á Myrkum músíkdögum í Seltjarnarneskirkju kl. 20.00. Mjög falleg tónlist sem verður mjög vel flutt ;) Auk þess verður Úlfar sjálfur með raftónlist og Frank Aarnink leikur á slagverk. Forráðamenn Myrka músikdaga er ósköp lítið fyrir að kynna tónleikana sína þannig að ég geri ekki ráð fyrir mörgum.

Mjög góð Spaugstofa í kvöld.... aldrei þessu vant.

Ég og Einar Karl vorum að koma frá Litháen í gær, fórum á þriðjudaginn. Það var alveg rosalega gaman. Vilnius er mjög falleg borg og var kosin ódýrasta túristaborg Evrópu nýlega. Við gistum á alveg svakalega flottu 5 stjörnu hóteli með fyrsta flokks þjónustu. Ég varð áhyggjufullur því við erum þarna á vegum Fílharmóníunnar sem borgar alla ferðina og hugsaði að þetta hlyti að vera of dýrt, við hefðum alveg eins getað gist á hosteli. En tvær nætur fyrir okkur tvo í sitthvoru herberginu sem var frekar stórt með flottum morgunverði þar sem meðal annars var boðið upp á kampavín kostaði samtals 15.000 íslenskar krónur. Það er reyndar offseason og hljómsveitarfólkið úti pantaði fyrir okkur og er með mjög góðan samning við hótelið.

Eyþór Eðvaldsson tók á móti okkur og sá um okkur allan tímann. Hann var formaður Fóstbræðra en flutti út fyrir tveimur árum og á Remax fyrirbærið í öllum Eystrasaltslöndunum og Finnlandi. Auk þess hefur hann keypt nokkrar fasteignir, gert þær upp og selt aftur á góðu verði. Hann var mjög flott klæddur þegar hann tók á móti okkur og keyrði okkur um Vilnius á nýjum Benz sem er ábyggilega flottasti bíllinn í Litháen. Ég held að forsetinn eigi ekki svona flottann bíl. Í græjunum hljómaði DVD upptaka af Fóstbræðrum og Bó með Sinfó í Dolby stereo og ég veit ekki hvað. Þegar við komum svo á þetta flotta hótel fannst mér eins og maður þyrfti að kaupa sér Boss jakkaföt hið fyrsta en við vorum bara í gallabuxum og peysu með bakpoka og í gönguskóm.

Svo hittum við Jurgitu (framkvæmdastjóra listahátíðarinnar) og prófessor Katkus (listræna stjórnandann). Við ræddum um praktísku atriðin og kíktum á tónleikastaðinn sem er nokkuð stórt útiport við málverkasafnið. Það verður spennandi því það var góður hljómburður. Svo var okkur boðið á skrifstofuna þar sem Jurgita tók fram Kampavín til að skála í. Við litum á klukkuna sem var hálf tólf (hálf tíu á Íslandi). Þá tók prófessorinn flöskuna aftur og kom í staðinn með koníaksflösku, skenkti okkur öllum, sagði isvergata og tæmdi glasið á tveimur sekúndum. Við fylgdum fordæmi hans. Svo skenkti hann þar til flaskan var tóm. Svo buðu þau okkur út að borða á írskum pöbb og heimtuðu að við drukkum litháískan bjór. Hann var nota bena að fara að æfa með hljóðfæraleikurum í hljómsveitinni.

Við kíktum á hótelið sem kórinn mun líklega gista á í sumar, hittum ræðismanninn sem ætlar að verða okkur innan handar með að ná kontakt við íslensku fyrirtækin í Litháen, fórum út á flugvöll og sóttum Davíð Ólafs bassasöngvara sem á nokkrar íbúðir með Eyþóri sem hafði hringt í hann daginn áður og sagt honum að koma sér til Vilnius til að skrifa undir þinglýsingar því það var kominn kaupandi. Svo var farið út að borða á mjög góðum veitingastað, við fjórir og kærastan hans Eyþórs. Forréttur, aðalréttur, fordrykkur, nokkur vínglös og koníak eftir á kostaði allt í allt 28 þúsund krónur. Eyþór hafði nýlega boðið fjölskyldu sinni út að borða á íslandi og það kostaði 70 þúsund.

Við skoðuðum íbúðina sem þeir voru að selja. Þetta var mjög flott 200 fm glæsiíbúð með gyllingum í loftinu. Þegar við komum í eldhúsið hittum við kráku sem hafði þvælst niður loftstokkinn og komst ekki út. Við opnuðum alla glugga en hún klessti bara á glerið fyrir ofan. Greyið flaug fram og til baka móð og másandi. Loks fengum við stiga og Davíð náði að grípa í stélið og henda henni út.
Í gær náðum við aðeins að kíkja í búðir, við erum reyndar ekkert sérstaklega áhugasamir um það en fyrst allt er svona ódýrt en samt vönduð og fín vara keypti ég sitt lítið að hverju á litlu fjölskylduna mína. Svo vorum við samferða Davíð heim sem mætti bara í jakkafötunum sínum til Vilnius (ekki kjólfötunum eins og maður er vanur að sjá hann) og með fartölvuna sína, engan annan farangur. Þetta var virkilega inspírerandi ferð og ég get ekki beðið eftir að koma aftur í sumar með kórinn.

Ég fékk yfirlit frá einum banka í morgun þar sem stóð að ég ætti 167.000 kr. á sparireikningi. Ég hafði ekki hugmynd um það og hefði betur vitað það í fyrra þegar við keyptum íbúðina. Ég hringdi og spurði hvenær hann hefði verið stofnaður og þá var ég beðinn um fjögurra stafa leyninúmer, ég prufaði að gefa upp eitt sem ég nota stundum og það virkaði?!?!?! Þessi reikningur var stofnaður 2003 þegar ég bjó úti í Svíþjóð og var bara fátækur námsmaður að safna fyrir brúðkaupinu en það er ekki séns að ég hafi stofnað reikning á Íslandi þá sem var bundinn til fimm ára. Ég hlýt að hafa komið einhvern veginn að þessu fyrst leyninúmerið passaði. Ég fór samt um hér í fyrra og tæmdi og lokaði öllum reikningum sem ég átti nema tveimur. Ég skil ekkert í þessu. En alltaf gaman að fá óvæntan pening þó svo hann sé ekki laus alveg strax.

Ég fór með Ísak í fyrsta Suzuki tímann í gær. Þetta er námskeið fyrir smábörn. Sum voru bara nokkra mánaða og önnur voru rúmlega tveggja ára. Það voru sungnir hreyfisöngvar og notuð ýmis hljóðfæri. Þetta var mjög súrealíst í byrjun þar sem enginn sagði orð heldur tók hvert tónlistaratriðið við af öðru. En Ísak virtist skemmta sér vel og þegar kom að því að spila á sílafóninn þá brilleraði litli Lionel Hamton minn, enda verið alveg óþreytandi að spila á það hljóðfæri hér heima.

Þetta er allt að skýrast með ferð Fílharmóníunnar til Litháen en ég og Einar Karl ætlum samt að fara þangað út í nokkra daga til að fá hlutina almennilega á hreint. Kórinn mun allavega flytja Carmina burana með hljómsveit þann 1 júlí á opnunartónleikum Listahátíðarinnar í Vilnius. Einsöngvarar verða þeir sömu og í haust og ég fæ að stjórna þessu öllu saman..... vúhúúúúú!!! Það verður toppurinn á mínum listræna ferli... allavega hingað til.

Við hjónin keyptum áskriftarkort í Þjóðleikhúsið ásamt Önnu Dögg og Sævar. Við fórum að sjá Stórfengleg í haust sem var vissulega oft fyndið en ansi metnaðarlaust leikrit. Í gær fórum við að sjá Bakkynjur og það er tvímælalaust leiðinlegasta leiksýning sem ég hef séð. Maður náði engu samhengi og átti mjög erfitt með að ná söguþræðinum. Ég veit í rauninni ekki hvort leikritið er gott en uppfærslan var alveg ferleg. Alltaf þegar einhver leikari var með mónólóg þá var annar með einhverja stæla annars staðar á sviðinu og maður átti fullt í fangi með að ná textanum. Flestir voru allsberir á einhverjum tímapuntki og svo voru konurnar ýmist öskrandi, dansandi eða rappandi. Það var bara hálfur salur en yfirleitt var einhver áhorfandi sofandi. Í hléinu fóru svo margir að kaupa sér leikskrá til að geta lesið um söguþráðinn. Við gengum út í hléi eftir að hafa setið undir þessu í klukkutíma og þrjú korter.

Maður er svo stoltur af systur sinni

Þetta birtist í Mogganum í dag

ÚTVARPSDAGSKRÁ RÚV yfir jól og áramót er yfirleitt með vandaðra móti. Henni fylgir undantekningarlaust hátíðarbragur og augljóslega vandað til vinnubragða við þá þætti sem heyrast þá fyrsta sinni. Það átti svo sannarlega við um þátt Elísabetar Indru Ragnarsdóttur um Árna Kristjánsson sem fluttur var á jóladag.

Undirrituð, sem yfirleitt situr við lestur jólabókanna á þessum helga degi, átti fullt í fangi með að halda einbeitingu við bókmenntirnar svo sterkt togaði útvarpið í athyglina.

Þátturinn var frábær heimild um það hvernig ungur tónlistarmaður, sem alinn er upp á hjara veraldar (og þar af leiðandi við allt annars konar aðgengi að tónlist en jafnaldri sem fæddist til að mynda í Vínarborg eða London), hleypir heimdraganum og nær að þroska sig sem listamann á heimsmælikvarða.

Arfleifð hans í íslenskri tónlistarsögu er að sama skapi merkileg og í raun undravert hversu mikið samtímafólk hér á landi á þessum frumherjum í íslensku menningarlífi að gjalda.

Þátturinn um Árna hét því skemmtilega nafni "Maðurinn er hann sjálfur", áminning um það m.a. að þrátt fyrir allt er hver og einn auðvitað sinnar eigin gæfu smiður.

Fríða Björk Ingvarsdóttir