Hljómeyki verður með magnaða tónleika á fimmtudaginn kemur sem er bæði verkalýðsdagurinn og uppstigningardagur. Við byrjum á að syngja um vorið og náttúruna, förum svo aðeins í dramatískari sálma og endum á nokkrum kórverkum tileinkuð Maríu mey. Við frumflytjum meðal annars verk eftir Hildigunni Rúnars, samið alveg sérstaklega fyrir kórinn.
Tónleikarnir eru kl. 20.00 í Seltjarnarneskirkju og miðaverð er 1500 kr.
Þessir tónleikar eru liður í undirbúningi fyrir kórakeppnina í Tours í Frakklandi í lok maí.

Pólland

Ég kom heim frá Póllandi aðfararnótt þriðjudags og er búinn að vera slappur síðan. Bæði búinn að vera með hita og núna að drepast í hálsinum. Ég var að koma frá lækni sem setti mig á pensilín þar sem ég er með streptokokka sýkingu. VEI! Hrafnhildur var með í Póllandi og hélt áfram til Svíþjóðar og Danmerkur og kemur heim annað kvöld. Eins og það var nú gaman að sjá Ísak og hann ánægður að fá mig aftur þá hefur verið erfitt að vera með hann einn þegar það er svona óþægilegt að tala. En við erum búnir að kúra saman og horfa á Mary Poppins og Kalla og sælgætisgerðina og svo er hann búinn að lesa nokkrar bækur fyrir mig, m.a. Geiturnar þrjár.

Þessi langþráða ferð Fílharmóníunnar til útlanda heppnaðist mjög vel. Wroclaw og Kraká eru mjög fallegar borgir. Hópurinn fékk sitt hvort hótelið rétt hjá aðaltorginu í Wroclaw og því gat fólk labbað um allt að vild. Æfingarnar gengu líka alveg ótrúlega vel. Í fyrsta lagi þá kunni kórinn verkið rosalega vel og söng það alltaf betur og betur. Í öðru lagi var hljómburðurinn í tónleikasalnum virkilega góður... eins og salurinn var ljótur! Í þriðja lagi var hljómsveitin mjög góð! Ég tók eftir því að hljóðfæraleikarar í eldri kantinum töluðu eiginlega bara pólsku, kannski einhverja þýsku, en eiginlega enga ensku. Yngra liðið var nokkuð sleipt í ensku. En ég þakkaði Guði fyrir þessi ítölsku tónlistarorð sem allir skilja. Aðalvandamálið var að fá alla til að byrja á ákveðnum takti í miðjum kafla. Ég kallaði taktnúmerið á ensku, þýsku, bað um að það yrði þýtt á pólsku og sýndi stundum tölu með puttunum en ég þurfti samt að byrja tvisvar, þrisvar á sama staðnum þar til allir voru búnir að fatta hvar við vorum.
Flestir hljóðfæraleikarnir voru mjög almennilegir en sumir, sérstaklega í eldri kantinum, voru nokkuð brúnaþungir framan af. Svo tóku þeir mig alltaf betur í sátt og voru farnir að klappa fyrir mér í lok æfinga og á tónleikunum. Mér var boðið að koma aftur og ég væri svo sannarlega til í það. Tónleikarnir heppnuðust líka ekkert smá vel. Hulda Björk og Ágúst Ólafs sungu með okkur og voru alveg frábær. Kórinn hafði aldrei sungið verkið betur og hljómsveitin fylgdi mér fullkomlega. Það hafa verið nokkur hundruð manns í salnum og við vorum kölluð fjórum sinnum inn og staðið upp fyrir okkur. Að lokum dró ég konsertmeistarann með mér út af sviðinu.
Nú hef ég fengið að stjórna þessu stórbrotna verki og náð að uppfylla drauminn sbr. þessa bloggfærslu fyrir rúmum tveimur árum. Nú er Fílann komin í rúmlega fjögurrra mánaða frí og í vikunni lauk upptökum hjá Kór Áskirkju þannig að það hægist allverulega á hjá mér sem er mjög kærkomið. Meira er hægt að lesa um Póllandsförina á moggablogginu

Þetta er alveg sprenghlægileg frétt sem birtist í miðopnu Moggans í gær:

Þennan dag, 8. apríl fyrir 50 árum, kom Pólýfónkórinn fyrst fram undir þessu nafni á tónleikum í Laugarneskirkju. Páll Ísólfsson lék undir hjá kórnum í sumum verkanna og lék einnig einleik. Tenórsöngvarinn Ólafur Þ. Jónsson söng hina frægu Kirkjuaríu eftir Stradella en Ingólfur Guðbrandsson stýrði flutningnum. Hljómleikarnir fengu hin lofsamlegustu ummæli gagnrýnenda enda þótti kveða við nýjan tón í kórsöng, sem haft hefur varanleg áhrif á söngiðkun Íslendinga til þessa dags, segir í fréttatilkynningu. Hinn nýi hljómdiskur, sem kemur út í dag, er sýnishorn af verkefnavali Pólýfónkórsins á fyrri hluta starfstíma hans. Þegar fram í sótti færðist kórinn meira í fang og flutti þekktustu kórverk barokktímans fyrir kór, einsöngvara og hljómsveit eftir J.S. Bach, G.F. Händel, A. Vivaldi og fleiri í góðu samstarfi við Kammersveit Reykjavíkur og Sinfóníuhljómsveit Íslands.

Í vestrænum menningarlöndum er frumflutningur stórverka eins og Mattheusarpassíu og Messu í h-moll Bachs letraður stórum stöfum í tónlistarsögu viðkomandi þjóða en það kom í hlut Pólýfónkórsins að frumflytja þau andans stórvirki hér á landi, segir í tilkynningunni.

Pólýfónfélagið réðst í útgáfu h-moll-messu Bachs síðastliðið haust og vakti útgáfan nokkra athygli hér á landi og hefur hlotið einstaklega lofleg ummæli erlendra sérfræðinga. Enginn íslenskur fjölmiðill, að undanskildu Morgunblaðinu, fékkst þó til að vekja athygli á útkomu h-moll-messunnar, sem þó var í sjálfu sér listviðburður á heimsmælikvarða, segir í fréttatilkynningu.

Framlag Pólýfónkórsins til íslenskra tónmennta verður ekki endurtekið en til eru í hljóðritasafni Ríkisútvarpsins mörg af fegurstu tónverkum heimsins í flutningi kórsins. Hvort hægt verður að halda útgáfu á því besta úr því safni áfram er enn óráðið. Öll starfsemi Pólýfónkórsins í 50 ár hefur verið unnin endurgjaldslaust en frekari útgáfa tónverka er óframkvæmanleg án utanaðkomandi styrkja. Alþingi veitti smástyrk á árinu 2007 með loforði um framhald á þessu ári. Síðar var málinu vísað til menntamálaráðuneytisins, sem sendi algjöra synjun. „Þetta brýna menningarmál hefur verið borið undir utanríkisráðuneytið og forsætisráðuneytið en engin svör hafa borist,“ segir í fréttatilkynningu.