Tónleikarnir tókust stórkostlega vel. Bravóhróp og læti frá fullri kirkju. Ég var alveg furðu rólegur og laus við stress enda treysti ég kórnum alveg fullkomlega. En það breyttist allt þegar leið yfir eina úr kórnum í miðri aríu hjá Hallveigu. Hún var alveg náföl og með galopin augun. Mjög óhugnanlegt. Svo stóð hún upp og allt virtist í lagi þar til í næsta kafla þegar hún féll fram fyrir sig, yfir einn kórdrenginn og á slagverkið. Þá sló ég af og allir fóru að huga að henni. Enda var alveg rosalega heitt í kirkjunni og loftlaust enda alveg blankalogn úti. Það var mjög skrítin stemning eftir þetta og við kláruðum verkið og tókum meira að segja aukalag og það létti töluvert stemninguna. Sá stúlkuna um leið og ég kom út og það var allt í fínu með hana. Vona að ekkert ami að kórdrengnum.