Ísak er allt í einu farinn að teygja sig eftir hlutum og svo tók hann upp á því í gær að hlæja upphátt. Við höfðum heyrt eitt og eitt skrík í síðustu viku sem var óljóst hvort væri hlátur eða ekki en það fór ekkert á milli mála í gær. Í morgun vorum við tveir á teppinu frammi í stofu að leika okkur. Mig langaði að hlusta á H-moll messuna eftir Bach (einnig til að leyfa honum að kynnast almennilegri tónlist) og hann varð alveg heillaður,gapti og starði út í loftið og fór svo að berjast við svefninn og sofnaði eftir bara nokkrar mínútur. Þá var hann eiginlega bara nývaknaður eftir langan nætursvefn.

Það er dálítið skrítið að blogga þegar maður er fluttur heim til Íslands. Í Svíþjóð gat maður eiginlega skrifað hvað sem er þar sem ég vissi að enginn Svíi las eða gat skilið síðuna. En nú þarf ég allt í einu að passa mig á því hvað ég skrifa. Það lesa þetta líka fleiri en ég gerði ráð fyrir. Það er náttúrlega bara hið besta mál og ég hvet fólk til að vera ekki ófeimið við að "kommenta". Mér finnst eins og það séu færri sem gera það eftir að ég skipti um kommentakerfi.