Það er ekki á hverjum degi sem maður fær að upplifa frumflutning á messu í sínu rétta formi. Manni líður eins og maður sé uppi á 18. öld. Ég fór sem sagt að hlusta á Vídalínsmessuna eftir Hildigunni í morgun og það tókst líka svona vel hjá öllum. Latneski hlutinn sem var fyrir kór og sópran var mjög fín en ég var ekki eins hrifinn af íslensku innskotunum, kannski af því að maður hlustar öðruvísi á textann og ég hef sjálfur reynslu af því að það er erfitt að láta hann hljóma eðlilega. En fyrsti hlutinn, kyrie, var mjög grípandi og skemmtilegur. Svo var alveg einstaklega fyndið að heyra prestinn vera alltaf að tala um Hallv..... Hildigunni Rúnarsdóttur. En það fór fyrir brjóstið á mér að ekki skuli hafa verið nein trúarjátning í messunni. Það hefði vel verið hægt að lesa hana. Það kemur mér á óvart að tveir prestar og einn djákni hafi ekki gert neitt í þessu.

Svo fór ég líka að hlusta á Schola cantorum með fyrstu tónleikana sína eftir að hann gerðist atvinnukór. Mótetturnar sem þau fluttu voru líka mjög fagmannlega sungnar, alveg tandurhreinar og vel mótaðar en það var meiri amatörbragur yfir smákonsertunum sem hver og einn kórmeðlimur fékk að spreyta sig á, ýmist sem sóló, dúett eða tríó. Sumir sungu mjög vel, alveg sérstaklega Jóhanna Halldórsdóttir alt, á meðan aðrir voru frekar óöruggir og svo voru reyndar nokkrir mjög kvefaðir.