Þá er komið að tónleikunum sem ég hef beðið svo lengi eftir. Við æfðum Náttsöngvana í Kristskirkju í kvöld (fimmtudag). Hljómburðurinn er alveg æðislegur fyrir þetta verk. Það er virkilega hægt að leyfa sér að syngja veikt. Það má sjá smá bút í lok tíu frétta í kvöld.
Ég er viss um að þetta eigi eftir að verða æðislegt þegar allir eru á tánum á tónleikunum. Ég held að það sé að verða uppselt. Það verður svo æðislegt að taka verkið aftur í Skálholti í júlí næstkomandi. Hlakka þegar til!

Fyrir þá sem skilja sænsku þá er þetta ógeðslega fyndið.
Sovéski þjóðsöngurinn (sunginn af kór Rauða hersins) eins og hægt væri að skilja hann á sænsku!

Þar með hefst alþjóðlegi ferillinn manns.

Það vantar reyndar nöfn einsöngvaranna en það verða Hulda Björk og Ágúst Ólafsson

Sala Filharmonii

Chór Filharmonii Islandzkiej
Magnus Ragnarsson – dyrektor artystyczny
Orkiestra Filharmonii im. W. Lutoslawskiego

J. Brahms - Ein Deutsches Requiem

Data: 2008-04-20
Godzina rozpoczęcia: 18:00

Síðustu tónleikarnir mínir í ár verða í Kristskirkju föstudaginn 28 des. kl. 20.00. Þar flytjum við í Hljómeyki Náttsöngva (stundum kallað Vesper) eftir Rachmaninoff. Þetta er alveg meiriháttar stykki í 15 köflum, sungið acapella og á rússnesku og tekur um klukkutíma í flutningi. Mig hefur dreymt um að flytja þetta stykki, ýmist sem söngvari eða stjórnandi, frá því ég heyrði það fyrst í Vasakirkjunni í Gautaborg fyrsta veturinn minn þar. Við erum búin að glíma við þetta í allt haust og held að þetta eigi eftir að heppnast mjög vel. Bassarnir hafa alla vega notið sín því þeir fá að syngja ansi langt niður, nokkrum sinnum niður á djúpa B. Miðar fást hjá kórfélögum, í 12 tónum og við innganginn, þ.e. ef ekki verður uppselt. Kirkjan tekur nefnilega ekkert sérlega marga.

Annars hefur verið ansi mikið um að vera á aðventunni. Ég fór austur til Kára til að spila á aðventutónleikum ásamt Jóhanni Friðgeiri. Ég spilaði að miklu leyti á hörpu! Tónleikarnir voru kl. 16 á Eskifirði á sunnudeginum og við ætluðum að ná flugvélinni frá Egilsstöðum kl. 18. Við hlupum út strax eftir lokatóninn, ég, Jói og tvær stelpur úr hljómsveitinni. Svo var svo svakaleg blindhríð að við þurftum að keyra á 20 km hraða og mættum á flugvöllinn tíu mín. eftir að vélin fór. Ég missti af Hljómeykisæfingu, Jói átti að syngja á aðventukvöldi í Bústaðarkirkju og fiðluleikarinn varð að hafna einu giggi. Svona erum við gráðug þetta tónlistarfólk.

Ég spilaði svo líka á tónleikum hjá Steina í Neskirkju þar sem flutt var tveggja tíma verk eftir Handel fyrir kór, einsöngvara og barokksveit. Ég spilaði á orgel úr Seltjarnarneskirkju og þurfti að plokka hverja einustu nótu út og færa hana niður um eitt sæti. Það gekk alveg nema fyrir neðstu áttundina og gat ég því ekkert notað hana sem var dálítið ruglandi. Svo var orgelið ekki beint hreint í þessari stillingu og ég þurfti að vera mjög vakandi yfir hvaða hljóma ég spilaði, eða öllu heldur hvernig ég spilaði þá. En tónleikarnir heppnuðust vel og vöktu mikla hrifningu.

Fílharmónían söng 8 des í dagskrá í Hallgrímskirkju í forföllum fyrir annan kór og hélt svo sína aðventutónleika 9 og 12 des í Langholtskirkju. Það var alveg þrusustemmning og margir alveg yfir sig hrifnir, sérstaklega af lagavalinu enda gekk ég nokkurn veginn frá því í ágúst. Stykkið mitt frá í fyrra vakti mikla hrifningu, bæði meðal kórfélaga og áhorfenda sem og útsetning Trond Kvernos á Heims um ból.

Á sunnudaginn var svo aðventukvöld í Áskirkju þar sem m.a. var flutt Maríumúsík eftir Anders Öhrwall fyrir kór, upplestur og fimm manna hljómsveit. Það svínvirkaði sem betur fer enda mjög grípandi stykki sem hentar vel fyrir svona guðsþjónustur. Ég reikna með því að flytja það aftur að ári enda var formaður sóknarnefndar mjög ánægður með það og vonandi verður ekki vandamál að fá fjármagn

Annars er það af fjölskyldunni að frétta að Ísak er örugglega kominn á "The terrible two" aldurinn. Hann er búinn að öskra og væla í allan dag og gera foreldra sína brjálaða. Dagmamman hans hættir núna á fimmtudaginn en hann kemst nokkuð örugglega inn á Leikskóla Kfum og k í janúar og við erum alveg hæstánægð með það.

Það er strax komin umfjöllun frá Silju Aðalsteins um tónleikana. Mér fannst þeir heppnast ansi vel. Það var full kirkja og geðveik stemmning. Ég er búinn að heyra frá ansi mörgun yfir sig ánægðum tónleikagestum. Tónleikarnir verða endurteknir á miðvikudaginn kl. 20.00 í Langholtskirkju. Virgo gloriosa

Aðventutónleikar hafa yfir sér sérstakan blæ hátíðleika og tilhlökkunar. Annað árið í röð sótti ég í gærkvöldi aðventutónleika Söngsveitarinnar Fílharmoníu í Langholtskirkju og naut þeirra ekki síður en í fyrra. Að vísu var meiri hluti efnisskrárinnar sá sami og eðlilega verður maður ekki eins hissa í annað sinn og maður var í fyrsta sinn, en í stað undrunar kom meiri nautn og þessi einstaki sæluhrollur sem grípur mann þegar maður þekkir það sem kemur og man. Fyrsta gæsahúðin fór um kroppinn undir "Ég vil lofa eina þá," yndislegu lagi Báru Grímsdóttur við gamla helgikvæðið um Maríu, hina dýrlegu mey. Svo heyrði ég í annað sinn verkið "Spádóm Jesaja" eftir stjórnanda kórsins, Magnús Ragnarsson. Það var alveg eins leikrænt, fjölbreytt og skemmtilegt og mig minnti. Annar einsöngvari kvöldsins, Nanna María Cortes, spreytti sig síðan á Ave Maríu Kaldalóns sem varð henni svolítið erfið. Mun betur tókst henni upp í einsöngnum í norska tónverkinu "Toner julenatt", þar sungu systkinin Nanna María og Aron Axel Cortes Heims um ból hluta verksins en kórinn óf hljómavef í kringum þau. Það var afar fagurt og sérkennilegt. Eftir hlé var byrjað á "Hátíð ríkir höllum í", eftir Svanfeldt við íslenskan texta Gunnlaugs V. Snævars. Þar klýfur Magnús kórinn, hefur hluta innst við altarið en annan hluta baka til í kirkjunni. Rosalega fallegt og áhrifamikið verk. Þar næst var komið að fyrsta "nýja" verkinu um kvöldið, franska laginu "Ding dong!" sem er sungið á ensku, kraftmikið og fjörugt. Aron Axel söng með í næsta lagi sem líka var nýtt, "Il est né" - Hann er fæddur - óvenjulegu og líflegu lagi. Næsta nýja lag var "The twelve days of Christmas", heillandi lag við þjóðvísuna makalausu þar sem stúlkan telur upp allt það sem unnustinn gefur henni (eða pilturinn telur upp allt það sem unnustan gefur honum, ég held að þetta sé ekki hægt að kyngreina) jóladagana tólf, allt frá fasananum í perutrénu að trommuleikurunum tólf. Kórinn söng þetta verk af miklum krafti, raddsetningin var óvænt og skemmtileg. Sérstaklega gaman var þegar allur kórinn beljaði tölurnar en sópraninn einn taldi upp gjafirnar. Æðislegt! Ennþá fegurra var næsta nýja lag, Ave Maria eftir sextándu aldar tónskáldið Giulio Caccini sem Nanna söng með kórnum. Þvílíkur unaður. Og bjó fulla kirkjuna undir lokaatriðið, "Magnificat" eftir kórstjórann sem frumflutt var á tónleikunum. Textinn er tekinn úr Lúkasarguðspjalli og er lofsöngur Maríu meyjar til guðs: "Önd mín miklar Drottin og andi minn gleðst í Guði, frelsara mínum. Því hann hefur litið til ambáttar sinnar í smæð hennar, héðan af munu allar kynslóðir mig sæla segja." Þetta er aðlaðandi verk, ekki eins leikrænt og "Spádómur Jesaja" en með glæsilegu einsöngshlutverki sem Nanna skilaði með bravúr. Hún var þá orðin verulega heit og tók "Ó helga nótt" sem uppklappslag eins og ekkert væri. Tónleikagestir héldu út í nóttina með fallega rödd hennar hljómandi í huga sér - og allt í einu var sjálfsagt að hlakka til jólanna.